با عشق حسن(ع) من به جهان ناز کنم

افطارمو با نام حسن باز کنم

صد شکر که درک شب قدر رمضان

با جشن ولادتش آغاز کنم

**************

بر ما بتاب ای جریان زلال کرامت

میلاد امام حسن مجتبي(ع) مبارك

گل رفت و شمیم خوشش اینجاست هنوز

بلبل به هوا ی گل چه شیداست هنوز

رفتی ز جهان اگر چه ای روح خدا

لیکن علم مهر تو بر پاست هنوز

رحلت جانسوز امام خمینی(ره) تسلیت باد

سلام ای انتظــار انتظـــارم 

سلام ای رهبر و ای یادگارم

سلامم بر تو ای فرزند زهرا

سلامم بر تو ای نـــاجی دنیا . . .

*******

نیمه شعبان سرود زندگی است

نیمه شعبان فرار از بردگی است

نیمه شعبان سلامی از خــــدا

بر همه افراد شهر بنــدگی است . . .

ولادت حضرت مهدی (عج) بر شما مبارک

خواهي که ببيني رخ پيغمبر را

بنگر رخ زيباي علي اکبر را

در منطق و خلق و خوي او مي بيني

با ديده ي جان محمدي ديگر را

*ميلاد شبيه ترين آينه ي پيغمبري مبارک*

*************

ميلاد سرو بوستان ايستادگي

زيباترين گل باغ حسين (ع)!

جوان رعنا و رشيد حسين (ع)

يادگار علي (ع)

گلستاني از زيباترين گل هاي فداکاري!

و دريايي از آبيِ عطوفت، مبارک باد

ولادت سه نور ولایت بر شما مبارک

ماه میلاد سه پرچم دار عشق

دلبر و دلداده و دلدار عشق

ماه میلاد سه ماه عالمین

سید سجاد و عباس و حسین(ع)

دامن علقمه را عطر گل یاس یکی است

قمر بنی هاشمیان در همه ناس یکی است

سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب

نام زیبای اباصالح و عباس یکی است

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد

عطر نفس بقیه الله آمد

با جلوه سجاد و ابوالفضل و حسین

یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد

عطر نفس بقیه الله آمد

 با جلوه سجاد و ابوالفضل و حسین

  یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

میلادامام حسین (ع)

حضرت عباس(ع)

حضرت امام سجاد(ع)

بر همه دوستداران آن حضرت تبریک می گوییم

از کینه ی این دشمن یهودی،مونده برام جراحت و کبودی

مَرهَم ِ دل ناله های یا زهرا

واغربتا واغربتا واویلا...

در بین زنجیر جفا،دلخون ِ ظلم ِ اشقیا

مضطر شدم من،پرپر شدم من

ماندم اسیر درد و غم،دشمن کند بر من ستم

چه بی کرانه، با تازیانه

بی حرمتی گر شد به محضر من،امّا نشد از تن جدا سر من

از غربت کرببلا واویلا...

واغربتا واغربتا واویلا...

بر حنجر خون، نوای عشقی زینب

دلداده و جان فدای عشقی زینب

در بهت سکوت کوفه، در ظلمت شام

پیغامبرِ خدای عشقی زینب

با داغ و فراق، آشنایی زینب

با درد و غم و عشق، دوایی زینب

سوگند به مظلومی زهرای بتول

تو فاطمه کرب و بلایی زینب

از « عین » علی عیون ما بینا شد

وز « لام » علی لسان ما گویا شد

در « یای » علی نور خدا را دیدیم

زان نور محمد و علی پیدا شد

*****************

ذکر من، تسبیح من، ورد زبان من علی است

جان من، جانان من، روح و روان من علی لست

تا علی (ع) دارم ندارم کار با غیر علی

شکر لله حاصل عمر گران من علی است

بر شادی پیغمبر و زهرا صلوات                          بر آینه ی علی اعلی صلوات

هم مولد اصغر است و هم روز جواد           بر کرب و بلا و طوس یکجا صلوات

@@@

معشوق، به باد داده گیسو صلوات                بر نوگل کربلا ز هر سو صلوات

نقّاره زدند، ماه پیدا شده است                     بر جلوه ی آن هلال ابرو صلوات

@@@

بر دلخوشی ضامن آهو صلوات               جانم! بفرست باز بر او صلوات

آمد دو علی دو جلوه از پیغمبر          بر هر دل مشتاق علی گو صلوات

@@@

بر روی جواد، باز بهتر صلوات                      بر ناز نگاه علی اصغر صلوات

این نیست صدای این همه جمعیت!         بفرست بلندتر به حیدر صلوات

@@@

دل را شراره غم تو پر شرار کرد

داغ تو قلب خسته‌دلان، داغدار کرد

ای سرو بوستان ولا از غم تو چرخ

جاری ز دیده اشک، چو ابر بهار کرد

با کشتن تو قاتلت ای هادى امم

خود را به نزد ختم رسل شرمسار کرد

شهادت جانسوز امام هادی(ع) تسلیت باد

ماه ها از رویش جوانه های بی حصار «هست شدن»ها گذشته است. زمان از سالی می گذرد که واپسین دعوت های دور از چشم نامأنوسانِ روشنی تمام شده است؛ حالا همه از کنار هر گمان بی صدایی هم که رد می شوند، می دانند تو در زوایای پنهان و آشکار گمان های تشنه مردم نشسته ای، حالا خدا فرمانِ تازه ای برای پیامبرش دارد، فرمانی که پیش از آنکه بر بال کبوتران تبسم نشین به تو ابلاغ شود، رؤیای آرامشی را در اعماق کائنات رقم زده و باعث شده است تا ساکنان آسمان پیشاپیش، حوالیِ حلولِ کسی در زمین به هلهله بنشینند؛ کسی که مضمون شفاف بهانه آفرینش است:

«یا «محمّد(ص)»! خداوند علیّ اعلا سلامت را می رساند و به تو فرمان می دهد که چهل شبانه روز از همسرت خدیجه دوری گزینی.»

صدای جبرائیل را بر قوس اندوهِ فاصله ای ناگزیر، می شنوی. رنجی پنهان در پرده پوشیِ اجابتِ فرمانی عظیم گم می شود؛ همه می دانند که خدیجه در قلب تو تعبیر جاودانه ای از معنای زن است؛ اسطوره ای از وسعت یک روح! نمادی از عشق و همراهی! خلوصِ ماندگارِ تسلیم در برابر خدا! و حالا باید به فرمان خدا چهل روز از او دوری گزینی؛ از دنیای مهربانی ات!

* * *
خواناترین زمزمه های تکوین در قرائت سبز نام تو به آسمان رسیده اند و خداوند به ذات خود سوگند خورده است که امشب از صلب شما فرزندی پاک و پاکیزه به وجود آورد. بشتاب پیامبر! که خانه خدیجه پر از بوی سکوت و تنهایی است و خدا این روزهای تنهایی را با سرانجامی نیکو به پایان برده است؛ وجود فرزندی که تمام کائنات در برابرش تسلیمند ...!

نازکای بغض سکوت و خاموشی همه جا را فرا گرفته است؛ پروانه ها، گرداگردِ انتظارِ آمدن کسی بال می زنند؛ شوقِ شعله وری در تبسّم خدیجه آشکار است؛ ستاره ها پیله بسته اند و تحیّت آسمانی خدا در زمین منعقد می شود.

«ان الذین قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة الاّ تخافوا و لا تحزنوا» (فصلت / 30)

سایه ها مغموم و پریشان، چشم به راه قدم هایی هستند که به خانه پیامبر ختم می شوند: دقیقه ها، تفألی از هجوم نور بر پیشانی زمین زده اند و ستارگان آماده اند تا با اشاره ای، سرریز شوند و خانه را پر از آسمان کنند. پلک های خسته خدیجه توان مقاومت را از دست داده اند و درد، آهسته آهسته در تنهایی او منتشر می شود. پرنده ها، نگران و دلواپس، چشم به پنجره ها دوخته اند؛ پیکی که خدیجه راهیِ خانه زنان قریش کرده، با مرثیه ای از واژه هایی که زنان گفته اند، بازگشته است. هیچ کس حاضر نشده در ازدحام این لحظه بی امان درد، به یاری بانوی «محمد» بشتابد تنها به جرم آنکه او به حرف هایشان گوش نسپرده و با یتیم ابوطالب هم پیمان شده است. مردمانی غریبه و پر از آداب جاهلیتی کهنه!

تو آن روز نبودی «محمّد»(ص) که ببینی هر چقدر هم هراس و اندوه در وجود خدیجه عمیق تر می شود ایمانش به تو و به خدای رسالتت ذره ای تَرَک برنمی دارد. تو آن روز نبودی که ببینی خدا چگونه همراهی اش را از همراه بی دریغ پیامبرش دریغ نکرد!

* * *

نسیمی نازک خنکای عطر بهشت را از تمام خانه های مکه گذرانده است. هنوز هیچ کس نمی داند که در خانه تو، مُهر از کدام راز ناگشوده خلقت برداشته شده است که بال هیچ کدام از پرنده ها، از آمد و شدِ میان آسمان و زمین خسته نمی شود. هنوز هیچ کدام از آنان که گفتند یاری کنندگان خدیجه نیستند، نمی دانند که خداوند همراهانِ او را از سرزمین بهشت به یاری اش فرستاده است. ساره را، آسیه را، مریم را و ام کلثوم را، تا تولد دختر ماه و مهتاب بی هیچ حادثه ای به آسمان ختم شود. هنوز هیچ کس نمی داند که این حریرقامتانِ روشنِ آسمان آمده اند تا فرزند تو را به دست های مشتاقِ زمین بسپارند و ملائک از فراز بام خانه های زمین به انتشار آینه و روشنی و برکت بنشینند؛ بزرگ ترین زنان اهل بهشت در خدمت فرزندی که خاتون خاک و افلاک است.

هنوز هیچ کس نمی داند درخشش ناگهان نوری که شرق و غرب عالم را فرا گرفت از خانه توست و از حلول فرزندی که نشانی تمام ستاره ها، به عصمت چشم های روشن او ختم می شود. هنوز هیچ کس نمی داند که در خانه تو، حوریان بهشت از دریچه های آسمان فرود آمده اند و در کار شستن مطهره تو با آب کوثرند؛ کوثری که از اکنون آمدنش، در ابدیتی مدام، پهلو به پهلوی شفاعت روز مبادای آسمان ایستاده است.

تو آن روز آنجا نبودی و ندیدی «محمّد»(ص)! هنگامه تقسیم تقدّس از لبان فرزندت را که سر از سجده برداشت و به یگانگی خدا اقرار کرد و به رسالت تو، امامت همسرش و خلافت فرزندانش شهادت داد. تو نبودی که ببینی حوریان چگونه در بارِشِ یکریز ستاره ها، کودکت را به دست های خدیجه سپردند: «بگیر او را که طاهره و مطهره و زکیه و میمونه است، خداوند در او و نسل او برکت قرار داده است!»

تو آن روز آنجا نبودی «محمّد»(ص)؛ اما اگر تمام اینها بر قلب تو نگذشته بود آن همه شتاب لبالب از شوق و شادمانی برای رسیدن و بر زبان جاری کردن نامی که خدا پیش ترها برای کودکت انتخاب کرده، چه بود؟ «فاطمه» ... «فاطمه» ... «فاطمه» ...! بشتاب و تو نیز با تمام آفرینش همراه باش و زمزمه کن: «انّا اعطیناک الکوثر».

منبع» مجله پیام زن

قدم اگر خمید ، فدای سر حسین
جانم به لب رسید ، فدای سر حسین

ام البنین سابق این شهر عاقبت
شد مادر شهید ، فدای سر حسین

یک چند وقتی است در این شهر هیچ کس
لبخند من ندید ، فدای سر حسین

هر جمله بشیر مرا پیر کرده است
مویم شده سفید ، فدای سر حسین

گلچین چهار تا گل گلخانه مرا
چه وحشیانه چید ، فدای سر حسین

هر شب به یاد عمر کم ناز دانه ها
اشکم به رخ چکید ، فدای سر حسین

هر شب به یاد تشنگی کودک رباب
خواب از سرم پرید ، فدای سر حسین

عباس پاسبان حرم شد به جای من
دستش اگر برید ، فدای سر حسین

گویند جا شده به مزار محقری
آن قامت رشید ، فدای سر حسین

دیدی زده بالای دری پرچم زهرا

بی اذن مشو وارد بزم غم زهرا

ایام، تعلق به گل یاس گرفته

افراشته بنگر همه جا پرچم زهرا

بر سینه ی زخمی و شکسته پی تسکین

جز اشک محبان نبود مرهم زهرا

پیدا نکند لولو و مرجان بهشتی

هرکس نشود غرق مگر در یم زهرا

خواهی عرق شرم نریزی به قیامت

درنوکری اینجا مگذاری کم زهرا

کافی است به سنی و مسیحی چو یهودی

از چادر خاکی بخورد یک دم زهرا

ای رشته ای از چادر بی بی مددی کن

گردیم چو سلمان شما محرم زهرا

بردار زبانم ببرید و بنویسید

تو میثم تماری و من میثم زهرا

مثل غزل مثل سپیده مثل آبی

آیینه ای صبحی تو جان آفتابی

پاکی صبوری مهربانی باصفایی

تو یک پرستاری تو یک مفهوم نابی

روز پرستار بر سپید پوشان دل پاک مبارک . . .

از خون سرخ بهمن سرسبز شد بهاران

اندیشه باور شد، در امتداد باران

بر صخره ‏های همّت جوشیده خون غیرت

بانگ سرود و وحدت آید زچشمه ساران

و الفجر بهمن آمد، فصل شکفتن آمد

بر پهن دشت باور، خالی است جای یاران

دهه فجرمبارک

بارگاهی که به شهر قم به پاست

هم برای نجف هم کربلاست

خاک اورا غرق بوسه می کنم

چون که جای پای اربابم رضاست

وفات فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

یا فاطمه معصومه (س) إشفعی لنا فی الجنة

تاريک دلى ز روشنا مى خواند

در کنج حرم ، مدح و ثنا مى خواند


تا اينکه دعايش به اجابت برسد

"يا فاطمه اشفعى لنا ..." مى خواند

قدم بر چشم های زمین نهاده ای و جهان روشن شد.

صفا آورده ای به ماتمکده دل دنیا

روشنایی آوردی به شب های بی ستاره اهالی!

ای ستاره دنباله دار! عشق، امروز، در سایبان مهربانی تو منزل می کند.

ولادت امام حسن عسکری(ع) مبارک باد.

زمین را بیارایید و ثانیه ها را در عطر شکوفه های عشق بپیچید.

هلهله کنید و پای بکوبید که اینک، یازدهمین فصل کتاب شیعه

با دست های سبز مردی از تبار ملکوت، ورق می خورد

ولادت امام حسن عسکری(ع) مبارک باد . . .

بیـت ولایـت آمـده گلشن
امام باقـر چشم تـو روشن
روی سینه قرص قمرت مبارک
دیـدن جمـال پسـرت مبارک
ولادت امام صادق(ع) مبارک باد

محمد نور عالمتاب هستی است
وجودش روشنی بخش زمان است
به هر قلبی نماید رخنه و جا
خدا داند که قلب او جوان است
میلاد پیامبر اکرم (ص) مبارک باد